Past Present Continuous, fotografia, lightbox, video-collage, instalacja, 2010
/
Past Present Continuous, photography, lightbox, video-collage, installation, 2010
Tytuł projektu zaczerpnięty z gramatyki języka angielskiego ma mocniej zaznaczyć obecność niezmiennej „historii“ (w tym wypadku historii obiektów) w naszej wpółczesnej rzeczywistości.
Podczas wielu miesięcy śledziłam te architektoniczne „twory“ w Warszawie, których funkcja nie jest do końca znana. Często były to niedokończone budynki, ale także pozostałości po obiektach architektonicznych, czy, najczęściej bezużyteczne, elementy budowlane, które powstały w określonym celu ale swoje przeznaczenie dawno utraciły. Ten swoisty bałagan obiektów w przestrzeni miejskiej stał się inspiracją do cyklu zdjęć i fotomontaży, na których budowałam ze znalezionych obiektów nowe aranżacje, splatałam je w jeden kompleks architektoniczny, który przedstawiał nieistniejące ruiny nieistniejącego miasta, chociaż złożonego z fizycznie obecnych w przestrzeni obiektów. Forma ruin, którą wybrałam, wiąże się bezpośrednio z zanikiem funkcjonalności odnalezionych obiektów użytych do kompozycji. Najczęściej są to elementy z lat 70, typowe miejskie betonowe „ozdobniki“, postawione kilkadziesiąt lat temu a w chwili obecnej jedynie zaśmiecające przestrzeń miejską, będąc kompletnie niezauważalnymi przez przechodniów podupadającymi obiektami. Zapomniane murki, piaskownice, słupy, porzucone fragmenty architektury, schody do nikąd, niedokończone budynki, fundamenty, porośnięte wysoką trawą krawężniki czy betonowe puste donice na kwiaty to te elementy w przestrzeni miejskiej, które przywodzą skojarzenia z porzuconymi ruinami.
Interesuje mnie także przyszłość tychże obiektów, czy pozostaną niezauważone na swoim miejscu następnych kilka lat, czy zostaną usunięte podczas kolejnej przebudowy miasta. A może już teraz sygnalizują nam wygląd ruin naszych miast za setki lat.
W nawiązaniu do podjętej już wcześniej tematyki nieistniejących ruin, chciałabym stworzyć ruiny nigdy nie istniejącego miasta Warszawy, poruszając tym samym problem zaśmiecania obiektami architektonicznymi przestrzeni oraz problem utraty funkcji wielu z nich. Ruiny, czyli widoczne pozostałości obiektu budowlanego powstają najczęściej na skutek opuszczenia przez dotychczasowych użytkowników ponieważ ich dalsze użytkowanie nie jest możliwe lub opłacalne. O ile zachwycają nas pozostałości po zamkach, antycznych świątyniach czy dworkach, o tyle nie zwracamy uwagi na te obiekty, których historia jest nieco krótsza i pozbawiona splendoru. Przyrównanie miejskich betonowych tworów do ruin z jednej strony degraduje te obiekty, z drugiej nadaje im znaczenie jako wizualnie ciekawym elementom. Moje fotomontaże są swoistą cyfrową konserwacją tego, co znalezione w przestrzeni miejskiej, tego, co w niej w ogóle nie jest już dłużej potrzebne. Z drugiej strony projekt ma także drugie, nieco złowieszcze dno, w końcu nasze miasta mogą popaść w ruiny, które ja już teraz buduję.
/
Warsaw is a ruin – or at least, that is the way it appears in Laura Pawela’s newest works, collected in the exhibit Past Present Continuous. From discarded, forgotten elements of urban space, Pawela has built a landscape that represents a labyrinth, in confrontation with which it is difficult to shake the feeling that hidden inside it is an idea that no longer exists, and that it was once filled with life. This nonexistent structure, composed of fragments of Varsovian reality, is found outside of the sort of time that we could possibly experience. It is like a puzzling, ancient past that hides innumerable secrets, as well as like a distant future, which we can neither name nor understand. This is, however, entirely an illusion, because the only thing that is really given to the viewer is a tattered contemporaneity. The deeper we enter into this world, the more completely we return to the here and now.
This is Pawela’s second exhibition in collaboration with appendix2 gallery and the first in the new space on Foksal 11, managed by Foundation Propaganda. This space corresponds very well to the character of the works exhibited. The atmosphere of desolation, decay, which is, in fact, autonomous, from which one can’t distinguish original sense and form, is ubiquitous here. Highlighted by this is the question contained in the works- about the status and meaning of the ruin which comes into existence as easily as it disappears.
The exhibit Past Present Continuous is the third inaugural cultural action in location number 1 at Foksal 11. It is also its latest venture undertaking the theme of space and what space means to social identity.
Jacek Sosnowski
laura pawela 