CELEBRATION
[English version: scroll down]
Film jest artystyczną reakcją na skandaliczne zachowanie reprezentantów kościoła katolickiego w Polsce, prywatnym wyrzeczeniem się wiary, aktem buntu. Akt apostazji ukazany jest jak działanie symboliczne z zachowaniem dynamiki charakterystycznej dla rytuałów przejścia. Od przygotowań, przez moment graniczny po następujące po dokonaniu aktu święto. Akt ten został także na przekór zaprezentowany jako rytuał radosny: podobnie jak włączanie młodej osoby w poczet dorosłych lub ślub. Odejście od kościoła staje się dzięki temu aktem oswobodzenia, świadomego zerwania z opresyjną instytucją mająca coraz bardziej destrukcyjny wpływ na polskie społeczeństwo, forsującą horrendalne przepisy antyaborcyjne, tuszującym skandale seksualne i finansowe. Pomimo radosnej atmosfery film kończy się gorzko. Okazuje się, że kościół katolicki nadal stoi ponad prawem: nie ma możliwości całkowitego usunięcia danych osobowych z ksiąg kościelnych, a akt apostazji traktowany jest przez niego wyłącznie jako chwilowy. Film Celebration udowadnia jednak, że na przekór temu apostazja pozostaje w mocy jako akt symboliczny.
Laura Pawela – reżyserka. Montażystka oraz bohaterka filmu jest polską artystką wizualną działającą na styku sztuki wideo oraz filmu. Złożenie dokumentów związanych z apostazją, kolejne kroki, które należy podjąć w celu opuszczenia kościoła oraz następujące po akcie święto rejestrowane są w wysmakowanych, statycznych nietypowo kadrowanych ujęciach, z wykorzystaniem przestrzeni poza-kadrowej i zachowaniem dużej dbałości o kompozycję poszczególnych obrazów. Kluczowy moment liminalny całego wydarzenia: rozmowę bohaterki z księdzem, zarejestrowany został dokumentalnie przy pomocy kamery szpiegowskiej. To zderzenie dwóch różnych formatów obrazu, przecięcie poetyki fabularnej z dokumentalną ma na celu podkreślenie kluczowości momentu przejściowego, uwypuklenie jego wagi i nieodwracalności oraz udowodnienie, że wbrew prawnym wybiegom instytucji jednak jest on znaczącym faktem. Całość zaś urasta do działania znacznie większego niż tylko proste zrzeczenie się wiary: jest aktem wypowiedzenia posłuszeństwa patriarchalnemu, szowinistycznemu światu wtłaczającemu kobiety w role służek i przymuszającemu je do posłuszeństwa wbrew ich woli.
/
CELEBRATION
The film is an artistic reaction to the scandalous conduct of the Catholic Church and its representatives in Poland, a private act of renunciation and of rebellion. The formal act of apostasy is shown as a symbolic procedure with all the characteristics of a rite of passage, from preparation to liminality to the festive aftermath of its completion. The act is also shown as a joyous ritual, just like the induction of a young person into the adult world or a marriage. Leaving the church thus becomes an act of liberation, a conscious rupture with an oppressive institution with an increasingly destructive influence on the Polish society, one that keeps pushing horrendous abortion laws while covering up sex and financial scandals. For all its joyful tenor, the film ends on a sombre note, as it turns out the Catholic Church continues to stand above the law: there is no way to remove personal data altogether from church books and the act of apostasy is treated as a passing whim. The film Celebration demonstrates, however, that in spite of all this the act of apostasy retains its power as a symbolic action.
Laura Pawela – director, editor and protagonist of the film. She is an artist working in a borderland between film and video art. The filing of documents required for apostasy, the subsequent steps demanded by the administrative procedure are all filmed with stylish, static shots with atypical framing, prolific use of off-screen space and great attention to the composition of each image. The key liminal moment of the whole process, the protagonist’s conversation with the priest, is recorded using a spy camera. This confrontation of two very different image formats, this intersection of fiction and documentary aesthetics serves to emphasise the key role of this moment of transition, its weight and irreversibility. It also demonstrates that for all the institutional obstructionism, this remains a significant act. The whole takes on much greater proportions than a mere renunciation of faith: it is an act of repudiation of patriarchy and a chauvinist world that reduces women to the role of servants and forces them into submission.
laura pawela 