Mobile Phone Budda / instalacja video, praca dyplomowa, 2004
/
Mobile Phone Budda / video installation, 2004
Budda (złoty) wys.1,7m, Pacman (czarny) wys.1,2m , klucz, koperta, kolumny zasięgu i naładowania (na zabytkowych kolumnach holu BWA)-czarne . Dzwięk : tradycyjny dzwięk strzelania w grze komputerowej. Światło : zielona folia samoprzylepna na oknie dająca zielone światło wewnątrz holu. Materiał :pianka poliuretanowa.
Praca została wykonana z pianki poliuretanowej pocietej w kostki 4/4cm.Wykorzystana pianka pocięta w sześciany ma sugerować piksele z których zbudowany jest świat komputerowy i telefoniczny. Piksel przeniosłam więc w przestrzeń czyniąc z tej płaskiej plamki rzeźbiarski element.
“Mobile Phone Budda” jest nawiązaniem do pracy Nam June Paika TV Budda, w której Budda siedział przed telewizorem i wpatrywał się we własny, odbijany przez medium, wizerunek. Oglądał siebie w telewizji. Moja praca inspirowana jest środowiskiem telefonu komórkowego, jego wyświetlaczem, Budda tym razem miał znaleźć się w telefonie komórkowym razem z bohaterem prostej gry komputerowo-telefonicznej, pacmanem. Jest to niejako pójście o krok dalej niż Paik, jego figura pochłonięta została telewizją, moja znalazła się w telefonie komórkowym i jest atakowana przez pacmana. Środowisko naturalne człowieka się zmienia, kiedyś człowiek miał telewizor za nowinkę techniczną (pochłaniającą go w całości i odbierająca mu jego duchowość), obecnie mamy inne techniczne zabawki, chociażby telefon komórkowy, który również nas pochłania. Ten aspekt wpatrywania się w wyświetlacz jest dosyć znaczący, zmienia się bowiem miejsce ołtarza współczesnego człowieka. Kiedyś było to święte miejsce w świątyni (miejsce na posąg Boga, Buddy), potem naszym ołtarzem został telewizor ,w który godzinami wpatrujemy się niczym w święty obraz, obecnie człowiek tworzył sobie nowe ołtarze, są nimi komputery podłączone do sieci, a także wyświetlacze telefonów komórkowych na które człowiek zerka coraz częściej. wyświetlacze telefonów stały się dla człowieka jego nowym horyzontem, przez który spogląda na swiat, który dyktuje mu jego zachowania, nowa wiadomość, zasięg, rozmowa, ważne informacje, internet, aparat fotograficzny, sms od narzeczonej, godzina, muzyka…to wszsytko znajduje człowiek na swoim nowym, cywilizacyjnym ołtarzu elektronicznej świętości. Zabieganie o wciąż nowy telefon, lepszy, mniejszy, cudowniejszy, lepiej wyposażony a także o nową obudowę do niego, nowe gadżety jest potwierdzeniem tezy o wywyższaniu technicznych gadżetów nad duchowością. Stąd “spikslowany” posąg Buddy , niczym z nowego elektronicznego medium. Te elektroniczne nowinki zasłoniły człowiekowi świat, zminiły kontakt między ludźmi. Człowiek bowiem coraz częściej asymiluje sposoby komunikacji z drugim człowiekiem od komputerowych wynalazków. Zaczyna porozumewać się w formie 160 znaków, bez wykorzystania polskich znaków, często używając jedynie komunikatów yes lub no.
“Człowiek przejmuje pewne specyficzne cechy technicznych “narzędzi” nie zdając sobie z
tego sprawy. Pracujemy jak maszyny , patrzymy na świat wyświetlaczem LCD
,jak zahipnotyzowani wierzymy w wiadomości wieczorne, najchętniej
stosowalibyśmy skrót ctrl+z dla anulownaia popełnionych błędów.
Komunikacja między ludźmi odbywa się bez przeszkód, komunikat ten został
jedynie zmodyfikowany i dopasowany do środków elektronicznych, jakie mamy w
posiadaniu. Oczywiście pamiętając sytuacje “przedkomórkowe” i “przedmejlowe”
wydaje nam się, że obecnie człowiek traci kontakt z drugim człowiekiem przez
fakt wykorzystywania smsów, e-maili, czyli wiadomości krótkich i nie
wymagających bezpośredniego kontaktu. Człowiek się dostosowuje, mając 160
znaków przyzwyczaja się do komunikowania w 160 znakach. To wszystko,
dopasowujemy się do naszego środowiska. To w końcu nic nowego.Nasz kontakt
nie jest utrudniony, jest inny, nowy”.
Praca Mobile Phone Budda jest także dyskusją pomiędzy światem nam współczesnym, codziennym, stechnicyzowanym a światem duchowym, niematerialnym, ascetycznym i prawym. Zastanawiające jest to,że środowisko człowieka jest stale modyfikowane, dzięki rozwojowi cywilizacji, człowiek dopasowuje do siebie środowisko , obecnie jest nim świat techniki, media, telewizja. To naturalne środowisko człowieka żyjącego w społeczeństwie informacyjnym. Człowiek otrzymał nowe przedłużenie jego członków, ucha ,ręki, jest nim telefon, komputer, to kolejna kończyna ludzka, bardziej dokładna i wielofunkcyjna, ponieważ jest nie tylko kończyną, jest zewnętrznym mózgiem człowieka, jego pamięcią, którą nosi w kieszeni i która odciąża jego faktyczną pamięć.
Budda w mojej pracy jest atakowany przez pacmana , bohatera gier komputerowych, z jednej strony poddaje się temu atakowi stechnicyzowanego świata, z drugiej pozostaje bez skazy, odporny na atak. Pacman atakuje Buddę współcześnie wykorzystywanymi wyrazami będącymi znakiem nowych, wkraczających w codzienność człowieka, mediów. Są to wyrazy , które zakorzeniły się w języku polskim w swojej angielskojęzycznej wersji, często nie mające odpowiednika w naszym języku : frilanser, czilałt, endżin, pakszot, artdajrektor, kiakant, lejałt itp. Atak następuje takze przez komputerowy dzwięk.
Moją pracę starałam się tak dopasować do wnętrza, aby najważniejsze elementy, nie tylko architektoniczne ale i znaczeniowe zostały wzięte pod uwagę. Postawienie pracy w holu , w samym centrum, ma swoje niebanalne znaczenie. Budda i pacman stoją bowiem w najważniejszym punkcie BWA, w samym centrum, czyli pierwotnym miejscu na święty posąg. Znajdują się także w najważniejszym punkcie komunikacyjnym, co ma swoje znaczenie biorąc pod uwagę telefony komórkowe, którymi się inspiruję, służące również do komunikowania. Zielone światło ma nie tylko być tłem dla posągu Buddy, nie tylko sugerować znalezienie się wewnątrz aparatu telefonicznego ale także ma ograniczać wizualnie i zmysłowo przestrzeń dla moich figur oraz emanować na najbliższe przedmioty, niczym boskie światło. Dwie spośród sześciu kolumn wnętrza holu zostały częściowo zakryte sześcianami z czarnych kostek, kolumny te sugerują owe kolumienki zasięgu i stanu naładowania baterii, które są w każdym telefonie. Jednocześnie ograniczają przestrzeń moich działań w holu BWA , są także elementami, które lekko miały zachwiać symetrię ustawienia rzeźb. Figury stoją naprzeciw siebie w idealnej symetrii, jest to najłatwiejsze ustawienie ołtarzowe, gdzie święty posąg stoi w centrum na podwyższeniu a naprzeciw niego kontemplujący go wierzący. Ustawnie to jest jednocześnie typowym ustawieniem figur na grafice w telefonie komórkowym, czyli nowym ołtarzu współczesnego człowieka. Zachwianiem równowagi i symetrii tego ustawienia rzeźb są dwa małe elementy, również będące przeniesieniem graficznych elementów wyświetlacza na język przestrzeni, są to klucz i koperta ustawione po lewej stronie Buddy tuż nad jego głową. Klucz oznacza tutaj zamknięcie i zablokowanie , koperta zaś nieodebraną informację. Odnosząc te znaczenia do mojej pracy Mobile Phone Budda koperta i klucz mówią o zamknięciu świata duchowego na świat techniki, o jego niedostępności, o braku dostępu do tego świata a co za tym idzie, braku możliwości
/
“Mobile Phone Budda” is a reference to Nam June Paik’s “TV Budda”, which shows Budda sitting opposite to tv. Nam June Paik’s Buddah watching himself in television, he was reflected by the medium. My Budda was sitting in mobile-phone opposite pacman, a well-know figure from the oldest computer and mobile phone’s games. My work is a one step further in technical world development. Natural environment for people are changing all the time, now our natural surroundings is computers system and mobile-phone screens. We are watching those screens many times a day, we are watching our technical screens like our forefathers was watching their altars.
laura pawela 